Terwijl de Zuiderzeeballade uit de speakers schalt, en wij uit volle borst zingen dat aan gindse horizon Emmeloord ligt, jakkeren we met een gangetje van tachtig kilometer per uur over de kaarsrechte polderweg. Het is de derde dag van onze lange tocht naar het hoge noorden. Het uiteindelijk doel is de jaarlijkse bijeenkomst van trotse bezitters van Hobby campers. Een groep fanaten die er plezier in heeft om met hoogbejaarde campers door de Europese landen te scharrelen. De naam van de plaats waar we bijeen zullen komen is niet uit te spreken zonder een ernstige tongbreuk op te lopen. Het uit het hoofd neer schrijven is voor mij ook onmogelijk. Gelukkig hebben we het woord correct in de navigatieapparatuur kunnen invoeren waardoor we waarschijnlijk overmorgen het ons gestelde doel zullen bereiken. We hebben voor de lange tocht drie hele dagen uitgetrokken. Ons campertje is natuurlijk ook hoog bejaard en wij zelf hebben ook al een respectabele leeftijd bereikt. De afstand die we per dag kunnen overbruggen is daardoor beperkt.

Onze eerste stop was in het plaatsje Huizen dat grenst aan de voormalige Zuiderzee. De camperplaats, waar je heerlijk geheel gratis kunt overnachten, grenst aan een ruim grasveld. In vijf stappen bereik je bossen waar je heerlijk kunt wandelen, en hoe uitzonderlijk voor ons overvolle land, de hond gewoon los kunt laten lopen. Niks lange lijn en poepzakjes. Lang leve de vrijheid. Fietspaden grenzen ook al aan deze gratis camperplaats. Dus hebben wij ons nog hagelnieuwe fietsen uitvoerig kunnen proberen. Tevens de nagenoeg nieuwe hondenkar achter de fiets gekoppeld, zodat onze trouwe viervoeter fijn mee kon rennen en, nadat ze vermoeid was, in de kar kon rusten. Dat uw trouwe schrijfster daardoor extra zwaar moest trappen deerde haar niet want dat heeft ze graag voor het hondje over. 

De dag dat we op die prachtige plek arriveerden vielen we met onze neus in de boter. Vielen we met ons gatje in de boter zouden onze Vlaamse buren te zeggen. Wij vonden het voldoende om de neus te beboteren. Op het ruime grasveld naast de camper stonden overal allerhande foodtrucks opgesteld. Foodtruck is een nieuwe benaming voor vreetkar. Er was van alles te eten. Van gewone patat met mayonaise tot Thaise hapjes of exotische drankjes. Een gitaar duo luisterde het geheel op met songs, liedjes zeiden wij vroeger, uit onze jeugd. Het jonge stel speelde en zong er lustig op los. Het was die dag dus volkomen overbodig om zelf de maaltijd te bereiden. Dat hadden we thuis al gedaan, onze maaltijd lag klaar in ons koelkastje.

Gelukkig verdween de hele santemekraam op tijd zodat we niet al te laat ons bed konden opzoeken. Per slot van rekening hadden we een vermoeiende dag achter de rug. Een lange rit over overvolle wegen, vervolgens een wandeltocht door de bossen met aansluitend een zware fietstocht door de omgeving. Daarnaast het uren opsnuiven van allerlei etensluchtjes en luisteren naar muziek die herinneringen uit onze jeugd opriep.
De tweede dag van onze tocht naar het hoge noorden brachten we luierend naast de camper door. De zon scheen er lustig op los en het grasveld was weer helemaal tot onze beschikking. We mochten twee hele dagen van deze gratis plek gebruik maken. Dat wilden we volop benutten. We liepen natuurlijk wel even een klein stukje met de hond en bezochten ook even de haven van Huizen. De havenmeester aldaar was tevens de controleur van de camperplaats, maar we hadden hem gisteren nog niet gezien. Het was toen zondag en een andere keer dat wij van deze plek gebruik maakten vertelde de betreffende ambtenaar dat hij niet werkte op zondag. Dus konden we misschien wel stiekem nog een nachtje blijven. Dat deden we natuurlijk niet, niet omdat wij zo braaf zijn, nee, we dienden op tijd op onze bestemming in het Noorden te arriveren.
Dus de volgende morgen, nadat Lief nog even de plaatselijke supermarkt had bezocht, maakten we aanstalten om te vertrekken. Net toen we naar buiten wilden gaan om onze fietsen op te laden werd er op de deur geklopt. De havenmeester stond in vol ornaat klaar om ons mede te delen dat wij reeds twee nachten hadden verbleven op deze plaats zodat wij dienden te vertrekken. Vrolijk vertelden wij hem dat we juist aanstalten maakten om dat te doen. Tevens informeerden wij of het gerucht juist was dat de gratis plek binnenkort niet langer gratis zou zijn. Helaas bevestigde de overijverige ambtenaar het gerucht en vertelde dat er allerhande voorzieningen zouden worden aangelegd. Zoals een sanitair gebouw, een stortplaats en ruim voldoende elektra aansluitingen. Helaas zou de plek dan niet langer gratis zijn, wel zou het aantal plaatsen uitgebreid worden. Kortom, weer een prima camperplaats naar de bliksem. Snappen die Hollanders dan niet dat campers zelf alle voorzieningen hebben. Die wagens zijn niet voor niets zo kostbaar. Ze zijn voorzien van toilet en douche, op het dak zit minimaal één zonnepaneel. Als er ergens een put is waar de WC cassette geleegd kan worden is dat meer dan voldoende. Maar nee, het moet allemaal luxe of nog luxer.
Bedroeft vertrokken we en lieten ons in noordelijke richting leiden door de navigatie. Zo kwamen we terecht op een camperplaats in de buurt van Emmeloord. Deze was niet geheel gratis. Maar er werd voor een heel klein bedrag allerhande geboden. Een winkeltje waar je voor normale prijzen van alles zelf kon pakken zolang je het maar op het inschrijfformulier noteerde. Gratis drinkwater en indien nodig bijna gratis elektriciteit. Vlak naast de rustige plek bevond zich een leuk meer waar je heerlijk omheen kon wandelen. Fietspaden waren er in overvloed, kortom voor bijna niets hadden we alles en konden we heerlijk genieten van de rust.